Dít heeft mijn zwangerschap mij geleerd: “Met het mini-mensje in mij groeide ik mee”
In Mom Life with B. neemt Birgit (25) je mee in het leven van een jonge moeder. Op 25 oktober zijn zij en haar vriend D. de trotse ouders geworden van Loua Mae. Daarnaast is ze bonusmoeder van twee pubers van 11 en 14 jaar. Lees mee!
“Oh boy, als ik foto's van mezelf zie van negen maanden geleden, is het bijna alsof ik foto's terugkijk van toen ik zestien was. Ik heb in mijn zwangerschap zo’n grote transformatie doorgemaakt. Van meisje naar moeder. In mijn hoofd en in mijn hart.
Aan het begin van dit jaar was ik een meisje die niet precies wist waar ze naartoe wilde. Dat betekent overigens niet dat het slecht met me ging — integendeel, je kunt ook gelukkig zoekende zijn. En nu, negen maanden later, na een hele gelukkige zwangerschap en een bijzondere bevalling, heb ik precies gevonden wat ik (blijkbaar) zocht.
Toen het hoge woord eruit was, stopte ik in december met de pil en werd ik netjes vier weken daarna ongesteld. Ik had er rekening mee gehouden dat het maanden, misschien wel een jaar zou kunnen duren voordat mijn menstruatie weer op gang was. Nog geen twee weken daarna was ik zwanger. Ik had echt nooit gedacht dat het zo snel zou gaan.
Als je stopt met de pil ga je een avontuur aan en zeg “ja” tegen het moederschap, “ja” tegen de verantwoordelijkheid, “ja” tegen onvoorwaardelijke liefde en zeg je “ja, ik wil met jou een kindje op de wereld zetten en we gaan er alles aan doen om samen oud en gelukkig te worden” tegen je partner. Daar was ik me natuurlijk heel bewust van. Maar of ik een idee had wat dat écht inhoudt, dat denk ik niet.
Maar met het mini-mensje in mij, groeide ik mee. Zoveel dingen in mijn leven werden ineens onbelangrijk, terwijl andere dingen juist belangrijker dan ooit werden. Ik nam afscheid van vriendschappen die me energie kostten in plaats van opleverden en besloot mijn ambities op carrière gebied voorlopig op een wat lager pitje te zetten, om ultiem te genieten van het groeiende baby’tje in mijn buik, mijn eigen gezinnetje en familie. Ik ben die kostbare tijd met elkaar nog meer gaan waarderen en wil mijn dochter dan ook meegeven dat familie het allerbelangrijkste is. Want hoe kun je écht genieten van het leven zonder de mensen die onvoorwaardelijk van je houden?
“Negen maanden geleden was ik een rups die klaar was om haar vleugels uit te slaan. Inmiddels fladder ik trots in het rond. Ik voel aan alles dat ik de vrouw ben geworden die ik altijd wilde zijn.”
Ik ben bewuster geworden en leerde dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven (een uurtje yoga, een complimentje van een onbekende, een rondje lopen terwijl het zonnetje schijnt of een boek lezen in een warm bad). Dat je soms even je telefoon moet uitzetten, je niet altijd Instagrammable, on full speed hoeft te leven en dat een stapje terug doen je zoveel ademruimte kan geven.
En waar ik altijd best onzeker was, kon ik ineens vol trots kijken naar mezelf. Naar wie ik was geworden en hoe ik van mijn fouten heb geleerd, maar ook naar mijn lichaam. In plaats van ieder plekje en putje te bekritiseren, was ik zó trots op hoe mijn lijf transformeerde en mijn dochtertje een veilig huisje bood.
Negen maanden geleden was ik een rups die klaar was om haar vleugels uit te slaan. Inmiddels fladder ik trots in het rond. Ik voel aan alles dat ik de vrouw ben geworden die ik altijd wilde zijn. Niet degene met een antwoord op alle vragen, verre van volmaakt of perfect, maar goed genoeg zoals ik ben.
Mijn dochtertje kijkt namelijk niet op van een fronsrimpel of putje meer of minder en de fouten uit mijn verleden maken haar niets uit. Zij wil alleen maar liefde en warmte, en wat dat betreft heb ik meer dan genoeg om te geven.
Ik ben nog lang niet aan het einde van de regenboog, maar ik voel aan alles dat ik op het juiste pad zit.”
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima
